Σεβασμιώτατε, πάτερ και δέσποτα, Σήμερον, ως επιτελούμεν την μνήμην του εν Αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, ευχαριστούμεν τω Θεώ διότι μάς αξίωσε διά τα τελευταία εννέα έτη να έχομεν έναν Χριστομίμητον αρχιερέα. Ζητούμεν τις ευχές σας και σάς ευχόμεθα χρόνια πολλά επί τη επετείω της χειροτονίας σας. Ταυτοχρόνως εορτάζομεν γηθοσύνως την θριάμβευσιν της Εκκλησίας μας κατά των παγίδων του εχθρού, δοξάζοντες τον Θεόν διότι μάς έδωσε τον Γέροντά μας πίσω ενώ προ ενός έτους επρόκειτο να τον πάρει από εμάς. Δεν επέτρεπε στους εχθρούς της Ορθοδοξίας να λέγουν “Που εστιν ο Θεός αυτών;” Κατά την διάρκειαν της περασμένης εβδομάδος εμνήσθημεν δύο επετείους οι οποίες επηρέασαν τις ζωές όλων μας προσωπικώς και την Εκκλησίαν γενικοτέρως, η μεν μία χαρμόσυνη, η δε άλλη θλιβερά.
Τη περασμένη Δευτέρα, τη μνήμη των Αποστόλων Ακύλα και Πρισκίλλης εκλείσατε εννέα έτη από την χειροτονίαν σας εις επίσκοπον η οποία τελέσθηκε από τον ίδιον τον Μακαριώτατον, τον πολυαγαπημένον Αρχιεπίσκοπόν μας κ. Χρυσόστομον. Μετά από είκοσι-επτά έτη ως αρχιερεύς και δώδεκα έτη ως Αρχιεπίσκοπος δεν χειροτόνησε κανέναν αρχιερέα, εσείς ήσασταν η πρώτη χειροτονία του. Επρόκειτο να γίνει η χειροτονία σας εδώ στη Αγία Μαρκέλλα με την εντολή του Μακαριωτάτου από άλλους αρχιερείς της Συνόδου μας αλλά δεν το ήθελε έτσι ο Θεός. Αρρώστησαν μερικοί απ”αυτούς και δεν ήταν δυνατόν να ταξιδέψουν στην Αμερική, και επομένως έγινε η χειροτονία σας στην Ελλάδα, από τον ίδιον τον Αρχιεπίσκοπον. Ελάβατε την Αποστολικήν διαδοχήν από τον αληθινόν Αποστολικόν διδάδοχον της εποχής μας, τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών κ. Χρυσόστομον, ο οποίος είναι, μετά τους γεροντάδες σας, τον Επίσκοπον Πέτρον και τον π. Νήφωνα, ο πνευματικός σας πατήρ. Αυτοί οι τρεις, Πέτρος, Νήφων, και Χρυσόστομος ήσαν της ιδίας πνευματικής οικογενείας, και έζησαν υπό την αιγίδα του προκαθημένου της Εκκλησίας μας, του πρώην Φλωρίνης κυρού Χρυσοστόμου Καβουρίδου. Ο Μακαριώτατος με απόλυτη πίστη στις αξίες σας ολοκαρδίως εμπιστεύθηκε την Μητρόπολην αυτήν, το έργον του Μητροπολήτου Πέτρου, στα χέρια σας. Και εσείς ως αγαθός και πιστός δούλος του αμπελώνος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έχετε εκτελέσει τα καθήκοντά σας άοκνως και με άφθαστη αυτοθυσία διά την σωτηρίαν πάντων ημών. Ελάβατε λοιπόν την Αποστολικήν διαδοχήν, εν τη Αποστολική πόλει της Κορίνθου, εκεί που εκήρυξε ο προστάτης σας Άγιος Παύλος ανήμερα της μνήμης των Αποστόλων Ακύλα και Πρισκίλλης οι οποίοι άκουσαν το κήρυγμα του Αποστόλου και έγιναν και αυτοί απόστολοι. Εκήρυξαν το Ευαγγέλιον του Χριστού εν τη ιδία πόλει εκεί που εχειροτονήθητε ανήμερα της μνήμης αυτών. Τέτοιο γεγονός δεν ήταν τυχαίο. Μάλλον ήταν θέοθεν βεβαίωσις της εκλογής σας.
Τη περασμένη Τετάρτη είχε περάσει ένας χρόνος από το καιρό που πάθαμεν το μεγάλο κακό – εσείς σωματικώς και ημείς πνευματικώς. Ο Θεός έδωσε σε όλους μάς ένα μεγάλο μάθημα, και νομίζω ότι όλοι έχομεν προκόψει πνευματικώς κατά την διάρκειαν του περασμένου έτους και τώρα καταλαβαίνομε καλύτερα σε ποιό μεγάλο σημείο σάς έχομεν ανάγκη. Πιστεύω ότι τα φρονήματά μας έχουν αλλάξει πάρα πολύ.
Όταν ασθενώ, τότε δυνατός ειμι[i], ούτως περιγράφει ο Άγιος Παύλος την δοκιμασίαν της ασθενείας. Την θεωρεί δώρο Θεού και ξέρομεν ότι ούτως την θεωρείτε κ΄εσεις. Μάς διδάξατε την πίστην διά είκοσι οκτώ συνεχή έτη με τα γλαφυρά σας λόγια και τώρα με το παράδειγμά σας μάς διδάσκετε πώς ο, τι ο Θεός παραχωρεί να γίνει είναι για το συμφέρον της ψυχής του καθενός από εμάς ξεχωρισώς και για όλο το κόσμο γενικοτέρως. Αν και δεν μας φαίνεται διότι ου φρονούμεν τα του Θεού αλλά τα των ανθρώπων[ii]. Αν μου επιτρέψετε, Γέροντα, να εκφράσω τις προσωπικές μου σκέψεις για την κατάστασιν αυτήν θα πω ότι στα τελευταία επτά-μισι χρόνια που με αξίωσε ο Θεός να ζήσω δίπλα σάς, δεν σάς έχω δει τόσο χαρούμενο όσο είσθε τώρα. Αποτελείσθε απόδειξις του ρήματος του προστάτη σας Αγίου, ο οποίος λέγει “αλλ’ ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα.[iii]” Δεν σάς έχομεν ακούσει ούτε μια φορά να παρακαλείσθε τον Θεόν να σας δώσει την υγείαν σας. Όταν σάς φέρουν θαυματουργές εικόνες ή άγια λείψανα δια την ανάρρωσίν σας, εσείς παρακαλείσθε τον Θεόν μόνο για την συγχώρεσιν των αμαρτιών σας. Σάς επισκεπτόμαστε για να σάς δώσομε κουράγιο, αντιθέτως όμως εσείς δώσετε κουράγιο σε μας με τα θεόπνευστα λόγια σας. Μάς δείχνετε έτσι με το παράδειγμά σας ότι ο σκοπός αυτής της παρούσης ζωής είναι η καλυτέρευση της πνευματικής μας καταστάσεως, και η προετοιμασία για την αιώνια ζωήν. Το τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε την κατάστασίν σας μάς διδάσκει ότι εάν είμαστε στην κατάλληλη πνευματική κατάστασιν δηλ. κατά Θεόν και όχι κατά κόσμον, τα κύματα αυτής της παρούσας ζωής δεν θα μάς ταράξουν διότι η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστιν[iv].
Μία από τις πιο σημαντικές εκφωνήσεις της Λειτουργίας, που ανήκει πάντοτε στον αρχιερέα, είναι το “Ειρήνη πάσι”. Διά τούτο η χείροτονια του επισκόπου γίνεται προ του αναγνώσματος του Αποστόλου ώστε να εκφωνήσει ο νεο-χειροτονημένος το ?Ειρήνη σοι? για την πρώτην εκφώνησίν του ως αρχιερεύς. Ο Χριστός, μετά από τα φρικτά πάθη και την ανάστασίν Του, ήρθε στους μαθητές Του που ήταν ταραγμένοι από τα προηγούμενα γεγονότα και τους έφερε ειρήνη με τίποτε άλλο απ?την παρουσίαν Του, και τους είπε τρεις φορές ?Ειρήνη υμίν?. Εσείς, Γέροντα, ως τύπος και εικών Χριστού μάς φέρατε ειρήνη με την δική σας ανάστασιν διότι πέρυσι σαν σήμερα, περίλυποι ήσαν αι ψυχαί ημών έως θανάτου διότι κοντέψαμε να σάς χάσομε
Η πίστη μας στερεώνεται διότι ξέρομε πως δεν μας έχει εγκαταλείψει ο Θεός. Μάς φέρνετε χαρά και αγαλλίαση κάθε φορά που σάς βλέπομε και πιο καλύτερα. Παίρνομε κουράγιο ως παρακολουθούμε την ανάρρωσίν σας που προχωρεί ημέρα με ημέρα. Η τελευταία λειτουργία την οποίαν είχετε τελέσει ήταν εδώ στην Αγία Μαρκέλλα στην επέτειο της χειροτονίας σας αλλ΄ ήταν τότε τη Κυριακή της Απόκρεω. Μας κηρύξατε για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Μερικοί από μας έχουν αποστηθίσει τα κηρύγματά σας τα οποία διασώζονται διά διαφόρων μέσων. Τόσο πολύ μας τρέφετε πνευματικώς με τα λόγια Σας.
Γέροντα,
Προσευχόμεθα ακαταπαύστως ίνα βραβεύση Υμίν ο Θεός την Βασιλείαν Αυτού διά τους κόπους Υμών υπέρ ημών των αναξίων πνευματικών Υμών τέκνων και ίνα ακούσητε την φωνήν του Κυρίου λέγουσαν ?Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου.?
Σάς ευχόμεθα και πάλιν ολοκαρδίως και ευλαβώς:
Εις πολλά έτη Δέσποτα!
________________________________________
[i] Κοριν. Βʹ ΙΒʹ: ιβʹ
[ii] Ματθ. ΙΣΤʹ: κγʹ
[iii] Κοριν. Βʹ Δʹ: ιστʹ
[iv] Λουκά ΙΖʹ: καʹ
